A diis
quidem immortalibus quae potest homini maior esse poena, furore atque dementia?
- Czy bogowie nieśmiertelni mogą na człowieka większą nałożyć karę niż furia
czy szaleństwo? (Cicero, De Haruspicum Responsis, XVIII, 39)
A doctis
pretium scelus est sperare poetis. - Oczekiwać złota od poetów to zbrodnia.
(Ovidius)
A prima
descendit origine mundi causarum series. - Od zarania świata wywodzi się
łańcuch przyczyn. (Lukan, Pharsalia, VI, 608)
A proximis
quisque minime anteiri vult. - Każdy najmniej chce być wyprzedzonym przez
bliskich. (Liwiusz, Historiae, VI, 34)
A se
suisque orsus primum domum suam coercuit, quod plerisque haud minus arduum est
quam provinciam regere. - Rozpoczął od uczynienia siebie władcą we własnym
domu, co często jest nie mniej trudne, niż zarządzanie prowincją. (Tacitus,
Agricola, XIX) A tuo lare incipe. - Zaczynaj od siebie. Ab alio exspectes,
alteri quod feceris. - Co zrobisz drugiemu, oczekuj od niego. (Publilius
Syrius, 1)
Ab
initio nullum, semper nullum. - Z początku nic, zawsze nic.
Ab uno
disce omnes. - Po tym jednym (przykładzie ich łajdactwa) sądź ich wszystkich.
(Vergilius)
Ablue,
pecte canem, canis est et permanet idem. - Umyj, uczesz psa, (i tak) psem jest
i psem pozostanie.
Absens
carens. - Nieobecny [sam sobie] szkodzi; nieobecny traci
Absentem
laedit, qui cum ebrito litigat. - Kto spiera się z pijanym, obraża nieobecnego
(jest to równie bezcelowe) (Publilius Syrus, 3)
Absentem,
qui rodit amicum, qui non defendit alio culpante, solutos qui capiat risus
hominum famamque dicacis, fingere qui non visa potest, commissa tacere qui
nequit, hic niger est, hunc tu, Romane, caveto! - Kto obmawia przyjaciela, kto
go nie broni wobec oskarżeń innych, kto cieszy się z wyśmiewań ludzkich i łowi
plotki gadułów, kto potrafi zmyślać rzeczy nie widziane, a nie potrafi zmilczeć
zawierzonej tajemnicy, jest czarnym charakterem, tego wystrzegaj się,
Rzymianinie! (Horatius)
Absentes
tinnitu aurium praesentire sermones de se receptum est. - Przyjęło się uważać,
że nieobecni dzwonieniem w uszach przeczuwają, gdy się o nich mówi. (Pliniusz
Starszy, Historia naturalna, XXVIII, 5)
Absit
dicto invidia. - Niechaj słowo wolne będzie od nienawiści; niechaj słowo nie
budzi nienawiści.
Absque
suo non est et parva casa lare. - I mały domek ma swego ducha opiekuńczego. (J.
Kochanowski)
Abyssus
abyssum invocat. - Piekło wzywa na pomoc piekła.
Accendamque
animos insani Martis amore. - Rozpalę ich dusze szaloną żądzą walki.
(Vergilius, Eneida, VII, 550)
Acceptissima
semper munera sunt auctor quae pretiosa facit. - Najmilsze są zawsze te
prezenty, które czyni drogimi osoba dającego. (Ovidius, Heroidy, XVII, 71)
Accipere
praestat quam inferre iniuriam. - Lepiej doznawać krzywd, niż je wyrządzać.
(Cicero, Tusculanae disputationes)
Accipiat
cineres terra paterna meos. - Niechaj ziemia przyjmie prochy moje. (Ovidius)
Acerrima
proximorum odia. - Najdotkliwsza [jest] nienawiść bliskich. (Tacitus, Dzieje,
IV, 70)
Acribus
initiis, incurioso fine. - Pilny na początku, [ale] na końcu niedokładny.
(Tacitus, Roczniki, VI, 17)
Acta
deos nunquam mortalia fallunt. - Czyny śmiertelników nigdy nie zwodzą bogów.
(Ovidius, Tristia, I, 2, 79)
